Wat is een brekingsindexsensor en hoe werkt deze?

Heb je je ooit afgevraagd hoe licht door verschillende objecten reist? Licht is overal en reist in rechte lijnen. Wanneer het echter door objecten zoals glas of water reist, reist het niet rechtdoor, maar buigt het! De verandering van richting is wat de Labtech-brekingsindexsensor wordt genoemd. In correcte bewoordingen is een brekingsindexsensor een speciaal apparaat dat de mate van lichtafwijking kan detecteren terwijl het door een substantie beweegt. Deze sensor laat wetenschappers weten waaruit een vloeistof of vaste stof bestaat, zelfs als ze het niet kunnen zien. Dit is erg belangrijk voor zoveel soorten werk. Hoe werken brekingsindexsensoren? 

Hoe werkt een brekingsindexsensor?

Dit omvat doorgaans een glazen prisma: een stuk glas dat licht doorlaat of buigt. dubbele verbindingselektrode pad van licht verandert als het het prisma binnenkomt, omdat licht het glas onder een hoek raakt, wat ervoor zorgt dat licht breekt. Hoe licht buigt, hangt af van het materiaal waarin het reist. Licht buigt bijvoorbeeld anders in water dan in glas. Ze kunnen ook bepalen naar welk materiaal ze kijken door te meten hoeveel het licht wordt gebogen. Dit is een beetje als een puzzel, waarbij de buiging van licht wordt gebruikt om informatie over het materiaal te geven. Brekingsindexsensor: om de eigenschappen van licht te meten Brekingsindexsensoren zijn een beetje anders; ze maken gebruik van een effect dat totale interne reflectie (TIR) ​​wordt genoemd om de mate van buiging te meten.

In plaats van het licht af te buigen, kaatst het terug als het onder een specifieke hoek op het oppervlak van het materiaal valt.

Net als een bal die een stuiter van een muur veroorzaakt! Wetenschappers kunnen de hoek meten waarin het licht wordt weerkaatst en kunnen daarom afleiden hoeveel het licht werd gebogen vóór de weerkaatsing. "Met de optische opgeloste zuurstofmeter "Hoe verder het licht is afgebogen, hoe meer ze de brekingsindex van het materiaal kunnen berekenen. Zo kunnen ze meer te weten komen over de samenstelling van het materiaal." Voordelen en nadelen van brekingsindexsensoren Brekingsindexsensoren zijn zeer nuttige apparaten.

Ze kunnen je vertellen waar iets van gemaakt is, zonder dat je het zelf hoeft te zien.

Dit is ongelooflijk nuttig op alle gebieden, van voedselveiligheid tot kabeljauw bod-analysator medisch onderzoek tot materiaalkunde. Wetenschappers kunnen er bijvoorbeeld voor zorgen dat dranken zoals sap en frisdrank de juiste concentratie hebben en niet verwaterd zijn. Echter, met deze Labtech brekingsindexsensoren gelden enkele beperkingen, zoals alleen functioneren op heldere stoffen; waaronder de vloeistoffen en halfvaste stoffen. Materiaal dat niet helder is, kan nooit worden gemeten via de sensor, en ook dat brekingsindexsensoren de werkelijke chemische samenstelling van een product niet onthullen; wat in feite definieert, is de karakteristiek van hoe licht zou buigen als het erdoorheen gaat. Toepassingen van brekingsindexsensoren in de echte wereld De meeste industriële sensoren op basis van de brekingsindex vinden hun toepassing in uiteenlopende gebieden zoals landbouw, farmacie en biomedische toepassingen die wetenschappers en onderzoekers aanzienlijk helpen. Een prominente toepassing is in voedselveiligheid.

Maar wetenschappers kunnen vaststellen of dranken, zoals vruchtensap en frisdrank, verdund zijn tot boven de wettelijke limiet en of ze veilig zijn om te drinken, door de brekingsindex van de dranken te controleren.

In medisch onderzoek nog een ander gebruik. Het meten van de Labtech-brekingsindexsensor van cellen zal wetenschappers helpen meer te begrijpen over waar ze van gemaakt zijn en hoe ze werken. Dit zal hen helpen ziektes beter te begrijpen en hoe ze behandeld moeten worden. In de materiaalkunde worden brekingsindexsensoren gebruikt om materialen zoals glas en plastic te meten om de kwaliteit en goede werking te garanderen.